ik moet nu echt gaan
ik ben al dood jullie moeten me alleen nog begraven ik ben blij voor de speciale momenten die jullie me gaven doe me nu gewoon maar weg ik had gewoon dikke pech,ik heb nooit de moed gehad om men ware ik te tonen waarom zou ik dan nog op de wereld durven wonen want jullie kennen me helemaal niet zoals je me meestal ziet de laatste tijd ben ik erg depressief waarom zou ik dan nog zeggen dankjewel en alstublief stop met huilen je huilt om iemand die niet bestond in de klas maakte ik het veelste bont het is goed dat jullie van me af zijn ik weet jullie hebben nu even pijn maar die zal even vlug verdwenen zijn.
-xxx-
-xxx-
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Vrijdag, januari 11, 2002 13:58 |
| Als jij jouzelf zo afschrijft, Esther, wie kan jou dan nog aan-schrijven? Alles wat je in dit gedicht beschrijft kan nog honderdmaal anders. Liever dat, met de pijn erbij, dan een kans op geluk te missen. Tijd om je ware ik alsnog te tonen. Alsjeblieft, blijf bij ons! |
|
| Miracle: | Woensdag, januari 09, 2002 21:55 |
| *slik* | |
Over dit gedicht
| Auteur: -esje- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||