under the milky way tonight.
hou je handen maar voor mijn mond,
laat me maar stikken, lief, ik heb je
niet meer nodig. ik leef voortaan enkel
met goede bedoelingen.
mijn verdriet voedt zich van binnenuit
- een opgekropte bron van woede - die
lang genoeg gewacht heeft. maar ik
hou me gedeist, ik zal jou niet beroeren.
nee lief, ik hou mijn handen thuis, daar
waar ze horen. machteloos, en oh zo
liefdevol. je liet me daar met nog maar
één bijtende vraag achter.
- when can i finally pull that fucking trigger?
laat me maar stikken, lief, ik heb je
niet meer nodig. ik leef voortaan enkel
met goede bedoelingen.
mijn verdriet voedt zich van binnenuit
- een opgekropte bron van woede - die
lang genoeg gewacht heeft. maar ik
hou me gedeist, ik zal jou niet beroeren.
nee lief, ik hou mijn handen thuis, daar
waar ze horen. machteloos, en oh zo
liefdevol. je liet me daar met nog maar
één bijtende vraag achter.
- when can i finally pull that fucking trigger?
Reacties op dit gedicht
| Fancy Nancy: | Zaterdag, november 11, 2006 20:46 |
| heel mooi geschreven! echt mooi gedaan... | |
| Panta Rhei: | Zaterdag, november 11, 2006 20:39 |
| Ik moest wel flink lachen bij die laatste zin :P. Mooi meis, erg mooi. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: bring-me-on | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2006 | ||
| Thema's: | ||