diep in mij schuilt een vreselijke woede
een woede met vernietigende kracht
mijn in gehouden woede geeft geen kreet
niks dat in mij leeft
de wereld draait onder mij door
ik loopt niet volg geen spoor
op gesloten in mijn eigen innerlijke angst
versteent blijf ik staan
terwijl de eenzaamheid me opslokt
en de duisternis mij om armt
niemand die me ziet..
wand onzichtbaar is wat ik ben geworden
en blind voor een mooie wereld
mijn tranen laten mij een waterige wereld zien
een wereld zwart-wit
me afvragend zou ik ooit uit dit diepe gat kunnen klimmen
de kou vreet me op gek ben ik geworden
dit is wat je zei:
als je het echt niet meer trekt gaan we er tussen uit
een droom..
maar ik weet mijn leven zou altijd een nachtmerrie blijven
je zou de enige kunnen zijn die me wakker zou kunnen schudden
wakker uit mijn nachtmerrie