(LR) voetafdruk in de stilte
Kan ik rust bij jou zoeken
door de kleine kaars te zijn
die net niet dooft
de voetafdruk die niet nablijft
in de veren van je stilte
ik beloof het ik zal wenen
in de droogte alzo het
verdriet in de kieuw smoren
liever kleed ik me met
het bond van je ijskoude handen
kruisig ik mijn gevende handen
met het spijkerschrift van
je moedwillige afkeer
laat ik de ijskap van je neëen
zich leggen over mijn zeeën
aan onuitgekomen dromen
ik woon immers zo graag
zonder onderwerp in de roman
van je onvoltooid verleden
misschien moet je mij
nog meer
de tijd laten om
geruisloos te verhuizen.
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Woensdag, november 22, 2006 15:25 |
| niet alleen verwonderlijke, ook herkenbare strofen | |
| J.H. Vergne: | Woensdag, november 22, 2006 10:59 |
| een heel diep zinnig gedicht ik vind het heel mooi, maar wel heel triest laat je zelf niet afwijzen, er zijn zoveel mensen die jou willen omarmen, kies de goede veel liefs |
|
| Innerchild: | Dinsdag, november 14, 2006 23:57 |
| (Ver)wonderlijke strofen ... Liefs, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sergev2005 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2006 | ||
| Thema's: | ||