waar stilte geen grenzen kent
wat zal mogen brengen
niemand kan dat zeggen
in een leven
van vallen en opstaan
waar we
iedere dag vechten
om te bestaan
waar we
wegen bewandelen
omringt met
bergen en dalen
en de wind geen
vaste richting kent
daar waar wij rondjes lopen
zoals de aderlaars cirkelen
om de toppen van de bergen
hoog in de ijle lucht
tussen wolken
wolken die soms lonken
waar de stilte
geen grenzen kent
daar op die weg beseffen
dat we verder moeten
dat we toch weer
verder zijn gekomen
en zijn waar we horen
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Reacties op dit gedicht
| Klaes: | Donderdag, november 16, 2006 07:15 |
| prachtig beeldend.. leafs/klaes |
|
| Erna Muermans: | Donderdag, november 16, 2006 01:20 |
| slaap lekker weer :-) lieve groetekes |
|
| xavion: | Donderdag, november 16, 2006 01:18 |
| De stilte kent geen grenzen... Mooi en waar! :) |
|
| lonely 1: | Donderdag, november 16, 2006 01:15 |
| zoals altijd, heel erg mooi! liefs, lonely 1 |
|
| tulpje: | Donderdag, november 16, 2006 00:49 |
| doet je msn niet meer lieverd | |
| mums: | Donderdag, november 16, 2006 00:32 |
| weet je...volgens mij kun jij gedachten lezen ;) Bergen,paden, wegen bewandelen. Toeval bestaat niet , dat blijkt. kussss liefs mums |
|
| Riarno: | Donderdag, november 16, 2006 00:30 |
| Een parel gedicht,prachtig nice job a big hug |
|
| tulpje: | Donderdag, november 16, 2006 00:21 |
| heel mooi verwoord konijntje liefs en knuffs ps jij was snel weg :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2006 | ||
| Thema's: | ||