Mijn ouders
Er zijn 2 mensen in mijn leven.
Die mij altijd nog dat beetje hoop geven.
In ruzie en in verdriet.
Ze verlaten me niet.
Elke dag staan ze weer voor me klaar.
Ook al hebben ze het nog zo zwaar.
Ze zijn er voor me waneer ik bang ben.
En zorgen dat ik niet van mijn problemen weg ren.
Ze hebben mij geleerd om angst recht in de ogen te kijken.
En problemen of angst niet te ontwijken.
Ze dragen mij en al hun problemen op hun schouders.
Het zijn mijn helden, mijn ouders.
Die mij altijd nog dat beetje hoop geven.
In ruzie en in verdriet.
Ze verlaten me niet.
Elke dag staan ze weer voor me klaar.
Ook al hebben ze het nog zo zwaar.
Ze zijn er voor me waneer ik bang ben.
En zorgen dat ik niet van mijn problemen weg ren.
Ze hebben mij geleerd om angst recht in de ogen te kijken.
En problemen of angst niet te ontwijken.
Ze dragen mij en al hun problemen op hun schouders.
Het zijn mijn helden, mijn ouders.
Reacties op dit gedicht
| -justleavemealone-: | Vrijdag, november 24, 2006 15:41 |
| wat lief van je zeg:)laat ze het maar lkr lezen... liefs mij |
|
| Reiger: | Vrijdag, november 17, 2006 16:32 |
| Wat ontzettend lief om dit voor je ouders te schrijven:) Denk dat ze net zo trots op jou zijn als jij op hun.... |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, november 17, 2006 14:42 |
| Lief neer gezet, houdt ze in ere Een knuffel van mij. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ..?.. Butterfly ..?.. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2006 | ||
| Thema's: | ||