Ultimatum aan me zelf
ontevreden danst mijn ziel de paden
duivels prikken in mijn hart
want daar leeft onvrede
wat hen smaakt als mede
ik doe niet langer een concessie
aan de grillen van het lot
liever het heft in eigen handen
al hamert donder om te imponeren
als ik niet mee kan wandelen
in het ritme van mijn eigen vreugde
zo dan maak ik mijn eigen woorden
als grens en blokkade
want stervend stikken
in de valkuil van het leven
is en was nooit mijn doel
zeker niet mijn streven
zo verpulver ik het offerblok
en verbrand de strop mij toebedacht
mijn schild is trots
mijn zwaard een pen
***Wim****
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 november 2006 | ||
Thema's: |