femme fatale
in de schaduw
van haar liefde
staan
al haar exen
als poppen
in een kast
op zolder
vergeten en vol stof
achter glas
en grendel
met nog een verwezen lach
om wat ooit was
de zon
van haar ogen
het strelen
van haar hand
hun hart
aan
scherven
Reacties op dit gedicht
| Lady Decadence: | Maandag, november 20, 2006 21:26 |
| De mijn staan toch ergens anders... ;) | |
| Bert Vos: | Maandag, november 20, 2006 16:45 |
| en als de scherven gelijmd kunnen worden en dus weer een geheel zijn. dan is het toch een uitdaging om de lijm zo vast te lijmen dat het nooit meer los kan | |
| fortuna: | Maandag, november 20, 2006 15:20 |
| zulke vrouwen bestaan, je moet alleen weten hoe je ermee om moet gaan...:) Liefs |
|
| kerima ellouise: | Maandag, november 20, 2006 13:57 |
| ...de ene verzameling is de andere niet :-)... ironisch maar pijnlijk mooi ! liefs, kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2006 | ||
| Thema's: | ||