wanneer ik huil.
Wanneer ik bittere tranen zit te huilen
omdat ik denk ik kan het niet meer aan
zeg jij dat ik sterker ben dan ik denk
en jij mij er wel dorheen zal slaan.
Soms geef jij mij net dat ene duwtje
om door te gaan met waar ik gebleven ben
om gewoon rustig te blijven lopen
en ik niet telkens weer weg ren.
Je laat me werkelijk de problemen zien
want vaak is de waarheid hard
maar samen met jou kom ik er wel
en maak ik weer een schone nieuwe start.
Reacties op dit gedicht
| jantje maan: | Maandag, november 20, 2006 21:02 |
| jij bent zo''n schatje dat je maar half weet hou graag we jou zien liefs marc |
|
| moongirl1982: | Maandag, november 20, 2006 18:44 |
| fijn dat je gesteund wordt... groet moongirl1982 |
|
| red one: | Maandag, november 20, 2006 18:29 |
| heel mooi verwoord fran, zo zie je maar dat vriendschap ontzettend belangrijk is.. veel liefs en een knuffel redje :) |
|
| lonely 1: | Maandag, november 20, 2006 18:08 |
| mooi en een fijne vriendschap die jij verwoordt, liefs, lonely 1 |
|
| M@rcel: | Maandag, november 20, 2006 17:58 |
| de waarheid is soms ook hard, maar ik weet zeker dat jij de weg vind en er helemaal komt Liefs M@rcel |
|
| rovago: | Maandag, november 20, 2006 16:38 |
| In jezelf blijven geloven meisje. Liefs. Den bompa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fran92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2006 | ||
| Thema's: | ||