Te Vaak In Ademnood
Te Vaak In Ademnood
Ma, Ma
Een angstig geroep
In het holst van de nacht
Gelijk ontwaak ik
Uit mijn droom
Maar word wakker
In een nachtmerrie
ADEMNOOD
Loop naar de kamer
Waar het geroep vandaan komt
Piepend
Zit hij rechtop in zijn bedje
IN ADEMNOOD
Zachtjes komt je vader aangelopen
Houd je kleine armpjes omhoog
Hoog in de lucht
Voor meer Lucht
Geruststellend blijven wij
Tegen jou praten
We weten wat te doen
Zachtjes pakt je vader je op
En neemt je mee om te stomen
En ik de pufjes maar weer pak
En hopen dat we deze aanval
Zo onder controle kunnen krijgen
Daar doen wij ons uiterste best voor
Want de adrenaline
Giert door ons heen van de angst
Helaas mocht het allemaal niet baten
De aanval was niet te staken
Hadden we altijd snel in de gaten
Het was te groot
DE ADEMNOOD
Oma maar weer, heel snel laten komen
En wij vast naar het ziekenhuis maar weer
Voor de zoveelste keer
Daar aangekomen
Ga je weer in een tent
En krijg je volop zuurstof
Infusen worden ingebracht
Dan volgt een slopende wacht
Je oogjes kijken me angstig aan
Niet omdat je daar weer bent
Nee
Bang dat je stikt
Omdat je nu teveel
IN ADEMNOOD ZIT
Want om daar te moeten zijn
Daar ben jij
Al lang aan gewend
Mijn lieve kleine vent
TE vaak in
ADEMNOOD.
Liefs Jet
Ma, Ma
Een angstig geroep
In het holst van de nacht
Gelijk ontwaak ik
Uit mijn droom
Maar word wakker
In een nachtmerrie
ADEMNOOD
Loop naar de kamer
Waar het geroep vandaan komt
Piepend
Zit hij rechtop in zijn bedje
IN ADEMNOOD
Zachtjes komt je vader aangelopen
Houd je kleine armpjes omhoog
Hoog in de lucht
Voor meer Lucht
Geruststellend blijven wij
Tegen jou praten
We weten wat te doen
Zachtjes pakt je vader je op
En neemt je mee om te stomen
En ik de pufjes maar weer pak
En hopen dat we deze aanval
Zo onder controle kunnen krijgen
Daar doen wij ons uiterste best voor
Want de adrenaline
Giert door ons heen van de angst
Helaas mocht het allemaal niet baten
De aanval was niet te staken
Hadden we altijd snel in de gaten
Het was te groot
DE ADEMNOOD
Oma maar weer, heel snel laten komen
En wij vast naar het ziekenhuis maar weer
Voor de zoveelste keer
Daar aangekomen
Ga je weer in een tent
En krijg je volop zuurstof
Infusen worden ingebracht
Dan volgt een slopende wacht
Je oogjes kijken me angstig aan
Niet omdat je daar weer bent
Nee
Bang dat je stikt
Omdat je nu teveel
IN ADEMNOOD ZIT
Want om daar te moeten zijn
Daar ben jij
Al lang aan gewend
Mijn lieve kleine vent
TE vaak in
ADEMNOOD.
Liefs Jet
Reacties op dit gedicht
| Dominique: | Zondag, januari 13, 2002 09:00 |
| ocharme da baaske,en ademnood is bangelijk,hopelijk komt alles terug vlug in orde. ja zorgen en de schrik je kind te verliezen ik weet er alles over.. sterkte,dominique |
|
| Paul Willems (Quikkie): | Zondag, januari 13, 2002 07:33 |
| Herken het gevoel ook ik stond zo vaak machteloos naast het bedje van mijn jongste zoon. Mooi beschreven Liefs Paul |
|
| Hans Winter: | Zondag, januari 13, 2002 00:26 |
| Die ogen zijn van alle leeftijden, om bij te blijven. |
|
| vangheluwe linda: | Zaterdag, januari 12, 2002 21:04 |
| met zoveel liefdevolle mensen om zich heen,zal de kleine vent er zich wel doorslagen. liefs linda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jet van keken |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||