laat me
Laat me nou
laat me nou alleen
ik moet dit zelf verwerken
ik moet hier zelf doorheen
als ik net wat rustig ben geworden
benader je me weer
dan trilt mijn lichaam gevolgd door tranen
en dan is er geen beheersing meer.
Je strooit zout in mijn nog open wonden
en dat doet zo ontzettend pijn
laat me nou, laat me nou alleen
alleen met mijn verdriet, verdrietig zijn.
Reacties op dit gedicht
| Ssstephanie: | Donderdag, januari 04, 2007 22:10 |
| Er rolt een traan over mijn wang... Zo herkenbaar! Pfff Kus Steph. | |
| Br0kEn: | Woensdag, november 29, 2006 17:50 |
| heel veel sterkte!!! ben er voor je |
|
| Femkee: | Woensdag, november 22, 2006 15:44 |
| Misschien is het juist wel goed om te praten.. Kus&knuff.. Femke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: breekbare | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2006 | ||
| Thema's: | ||