Wat ik vandaag sinds lange tijd weer in de spiegel zag,
Was vanuit mijn mondhoeken een brede lach!
Mezelf accepterend, niet tevreden over alle dingen,
Die in het verleden door me hoofd gingen.
Toch alleen maar denkend aan het positieve van het leven,
kon ik vanochtend mezelf liefde geven.
Of kwam het misschien door hem?
Waarvan ik ontken.
Ontken dat ik hem mag,
Terwijl ik liefde in zijn ogen zag.
Liefde die hij aan mij durft te schenken,
Waardoor ik vandaag aan hem moet denken.
Is hij het die me weer een fijn gevoel van binnen geeft?
Het gevoel dat er iemand om me geeft.