morgen
Stil knaagt de stilte een gat in de dag
mijn gedachten versplinteren in het morgenduister
het raakt kant nog wal
wat ik wil en wat ik kan
de de cirkel is rond, mijn hart ongezond
ik ga door tot de dood ons scheidt
ben tot de uiterste inspanning bereid...
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Maandag, november 27, 2006 14:53 |
| heel mooi liefs Cobie | |
| kerima ellouise: | Maandag, november 27, 2006 13:04 |
| hoe lang is stilte te verdragen...deze stilte dan... mooi geschreven ! liefs, kerima ellouise |
|
| sunset: | Maandag, november 27, 2006 11:10 |
| Zolang er liefde is ... Inderdaad. Maar een leven zonder liefde omdat jij eens jouw ja-woord gaf en een ja-woord kreeg ... Liever niet neen. Treffend weer overgebracht. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
| arie.v.d.zalm: | Maandag, november 27, 2006 11:03 |
| prachtig http://home.verstel.nl/a.albers |
|
| hiljaa: | Maandag, november 27, 2006 09:37 |
| sterk! knufleifs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moonwoman | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2006 | ||
| Thema's: | ||