lachen van verdriet
ik begin te lachen,
ik kom haast niet meer bij.
maar mijn tranen die zijn sterker,
ik heb de macht niet meer over mijzelf, maar zij.
ik zit schokkend te lachen,
mijn gezicht nat en rood.
ik weet dat ik verdrietig ben,
en mijn lichaam is zo zwaar als lood.
ik heb pijn en dat voelen mijn vrienden,
maar ik lach er hard boven uit.
lachen van de pijn? ik hoop,
dat ik die irritante actie ooit afsluit..
ik kom haast niet meer bij.
maar mijn tranen die zijn sterker,
ik heb de macht niet meer over mijzelf, maar zij.
ik zit schokkend te lachen,
mijn gezicht nat en rood.
ik weet dat ik verdrietig ben,
en mijn lichaam is zo zwaar als lood.
ik heb pijn en dat voelen mijn vrienden,
maar ik lach er hard boven uit.
lachen van de pijn? ik hoop,
dat ik die irritante actie ooit afsluit..
Reacties op dit gedicht
| misschen: | Donderdag, november 30, 2006 19:51 |
| dit gaat niet over vrienden :P dan maar channe ken ik niet :P logisch maar mijn vriending is Annelot :) zze is lief en aardig en een drol :P ahha kusss mooi geschreven ;) xx | |
| Memories_sharp_as_diggers: | Dinsdag, november 28, 2006 15:39 |
| mooi! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~* roosje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2006 | ||
| Thema's: | ||