Waarom?
Waarom zit ik nu nog, als ik ook kan gaan staan?
Waarom blijf ik op je wachten, als ik zou moeten gaan?
Waarom blijf ik toch stil, als ik jouw gewoon wat kan vragen?
Waarom zeg ik dan niets, als ik ook kan klagen?
Waarom zwijg ik toch, als jij zegt: je kan met me praten?
Waarom lach ik naar je, als ik je op dat moment wel kan haten?
Waarom blijf ik aan de vriendschap denken,
Waarom blijf ik hier aandacht aanschenken?
En waarom denk ik zoveel deze dagen?
Over dit blijf ik me steeds afvragen..
Maar ben ik dan wel wie ik ben?
Wat als ik mezelf nog niet ken?
Hoe kan ik dan mezelf zijn, als ik dat nu al niet weet?
Bijna niets is wat het lijkt te zijn,
Behalve hoe ik heet,
En dat ik nooit vergeet, dat mijn meisje altijd voor me klaar staat,
Ookal denk ik er soms niet aan,
En lijkt het net alsof ik het ben vergeten..
Maar als ik dit allemaal terug lees zal ik het heus wel weten!
XxX
Reacties op dit gedicht
| Joyciej: | Donderdag, december 14, 2006 12:10 |
| Thanks voor jullie berichtjes, lief van jullie.. knuf |
|
| anne(18): | Woensdag, december 06, 2006 13:44 |
| mooi gewschreven en erg herkenbaar Sterkte Liefs anne |
|
| EveryTearTellsAStory: | Dinsdag, december 05, 2006 12:32 |
| mooi. dikke kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joyciej | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2006 | ||
| Thema's: | ||