Song about the iron road

“Song” about the iron road

(March 2004)

When I was a young boy I asked myself sometimes
How and where I am when I choose my ways
That time’s now and I’m wandering through my own mind
Listening to the maybe whistling voices in the howling but quiet wind for any positive rays who could push me Push me to the right way
what’s still invisible for my eyes now Like a small bird
what gets sleepy through his own song
is it myself who feels old and really not strong With tears falling into a empty space Is this all when that hard road comes along

Every day when it’s hard to go through I try to find a road to run away
but such suffering road is as hard as iron
As cold as a frozen heart what doesn’t may join the happy life So these simply letters making words that bringing feelings over It’s about my own hard iron road Can’t get my mind out of those messing thought How to get forward Now this all became a new written song or just a deep note

Geschreven door

Manjula

Reacties op dit gedicht

Manjula vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

plezierke:	Zaterdag, december 09, 2006 22:17
Welke weg je kiest, geen enkele gaat over rozen. Weet dat tussen de doornen altijd een roosje ligt. Liefs, bemoedigende knuffel van mij.

Over dit gedicht

Auteur: Manjula
Gecontroleerd door: michris
Gepubliceerd op: 09 december 2006
Thema's: [Leven] [Onzekerheid] [Hoop]