pijn
ik voel me miezerig en klein
ik kan niet meer gelukkig zijn
wat is er toch met mijn verstand?
ten einde raad neem in de schaar in mijn hand
de pijn houdt me in leven
het geeft me nieuwe moed
ook al is dat maar voor even
wat ik wil zien is bloed
'lelijk en dik'
staat nu in mijn been gegraveerd
want ik ben stom, ik ben verkeerd
ik denk niet dat ik dit leven nog verdien
misschien zal je mijn lach wel nooit meer zien
toen proefde ik van het bloed
en dacht:
"Wat smaakt de pijn toch zoet..."
Reacties op dit gedicht
| angel_91: | Zondag, december 10, 2006 17:10 |
| heyy heyy mooii gedicht.... herkenbaar... Maar iedereen word op den duur wel gelukkig... wacht maar af;) en ook jij verdient dit leven;) dikke kuzz mij |
|
| klikkie: | Zondag, december 10, 2006 14:23 |
| mooi geschreven en zeer herkenbaar. Maar de moed vooral niet opgeven! kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lientjuuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2006 | ||
| Thema's: | ||