Kleine jongen
Ach ik droom zo maar wat voort
niemand die ik er mee stoort.
Met een blik in het verleden.
Mijn jongen.
Kijk hem nou staan in zijn nieuwe
regenlaarzen.
Twijfelend om door een nieuwe
plas te gaan.
Nat zijn, zijn broekspijpen.
Rond loerend of zijn moeder niet
zal kijken.
Hij weet dat het niet mag, maar het
is zo'n prachtige plas.
Net zo jong en ontdekkingsvol als
zijn jonge leven.
Zijn moeder ziet zijn stralende snoet.
En ziet, zijn ondeugendheid is
vergeven.
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Zondag, december 10, 2006 21:42 |
| :) mooi het twijfelen tussen luisteren en ondeugend zijn beschreven, liefs, lonely 1 |
|
| Hanika: | Zondag, december 10, 2006 21:30 |
| Mooi gedicht, de twijfel heb je mooi beschreven, net als de ondeugendheid. Liefs, Hanika |
|
| Windwhisper: | Zondag, december 10, 2006 20:47 |
| grandoioos Rinus en ik zie hem springen in die plas...spetters... fijne verdere avond kanjer. zorg goed voor jezelf en tot bels Cootje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2006 | ||
| Thema's: | ||