Kon ik maar
kon ik alles maar gewoon achter me laten
zien proberen verder te gaan met mijn leven
mezelf wat warmte en liefde leren gaan geven
al die mensen die niets om me geven verlaten
ben toch ook al zo lang helemaal alleen
zonder liefhebbende mensen om mij heen
hoogste tijd dus dat ik weer eens geniet
maar dat is moeilijk als je zo vol zit met verdriet
elke dag weer word ik wakker met een goed gevoel
maar na de koffie weet ik niet meer wat ik bedoel
en voel ik langzaam de eenzaamheid weer opkomen
verheug me alweer op de duistere nacht
zodat ik weer rustig en mooi kan dromen
zien proberen verder te gaan met mijn leven
mezelf wat warmte en liefde leren gaan geven
al die mensen die niets om me geven verlaten
ben toch ook al zo lang helemaal alleen
zonder liefhebbende mensen om mij heen
hoogste tijd dus dat ik weer eens geniet
maar dat is moeilijk als je zo vol zit met verdriet
elke dag weer word ik wakker met een goed gevoel
maar na de koffie weet ik niet meer wat ik bedoel
en voel ik langzaam de eenzaamheid weer opkomen
verheug me alweer op de duistere nacht
zodat ik weer rustig en mooi kan dromen
Reacties op dit gedicht
| miszshady: | Maandag, december 11, 2006 23:52 |
| ook mooi geschreven groetjes | |
| kerima ellouise: | Maandag, december 11, 2006 16:43 |
| wat is een mens zonder de basis van het leven, zonder liefde... heel mooi geschreven...ondanks het zo trieste onderwerp leest het erg mooi ! liefs, kerima ellouise |
|
| mobar: | Maandag, december 11, 2006 14:43 |
| Mooi geschreven. groetjes. |
|
| M@rcel: | Maandag, december 11, 2006 13:00 |
| droef-mooi geschreven Knuffie M@rcel |
|
| Windwhisper: | Maandag, december 11, 2006 11:13 |
| liefs... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2006 | ||
| Thema's: | ||