het veranderd
verdwenen in me leven,
uit het oog uit het hart.
de mensen vonden het goed
en ik stond maar alleen.
ik ben bang,
ik zie je mooie ogen nog voor me
en je lichaam zo zacht en lief.
ik wil je gewoon bij me waarom snapt niemand dat niet.
ik mis jou, en me leven word steeds slechter
nergens een uitweg of licht.
ik voel me zo alleen en bang..
waar is tog dat mooie leven waar is mijn echte lach
of ben ik maar een zwart persoontje
die geen mooi leven moet verwachten..
ik mis mijn leven
ik mis jou
ik mis alles..
Reacties op dit gedicht
| D`lover: | Vrijdag, december 15, 2006 19:25 |
| :( | |
| blauwoogje: | Vrijdag, december 15, 2006 12:37 |
| Ik snap je wel, denk ik? Maar hoeft niet te zijn, uit het oog, dus dan ook uit het hart. Koester de persoon in je hart, en leef het leven zoals jij wil. Lieve groet blauwoogje xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~d3nic3~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2006 | ||
| Thema's: | ||