Vrienden?

Vrienden leer je pas kennen in moeilijke tijden
maar dat is juist wat ik probeer te vermijden..
Als ze me leren kennen in een goed humeur..
kan ik hen ten miste gelukkig maken,
verbreek ik ten minste eventjes hun sleur..

Vrienden, vraag me eigenlijk af wat dat juist is
uiteindelijk zijn zij diegene waarop je steunt
en ook diegenen waarvan de steun plots weer verdwijnt..
Zij die je in de steek laten, plots doen of je niet meer bestaat,
tot je beetje bij beetje weer helemaal wegkwijnt..

En dan, dan zijn ze er plots weer,
alleen zien ze er dit keertje een beetje anders uit..
Twijfelend laat je ze weer in je leven,
hopend dat zij hetgeen wat jij nodig hebt kunnen geven..
Je weet dat het in't begin toch even goed gaat gaan..

Maar plots gaat het allemaal weer ten einde
door een domme ruzie, ernstig of zelfs maar iets klein..
gewoon omdat je verdomme niet even gelukkig mag zijn!
Maar we zouden nix aan't leven hebben, zonder folering en pijn..
want als we dat niet mochten leren, zouden we geen goede studenten kunnen zijn..

studenten in dit kl*televen,
in dit leven vol met pijn..
kweet niet of dit nut heeft,
of ik ooit nog gelukkig zou kunnen zijn..
Damned!