Wijsheid
Ogen waardoor reeds alles is aanschouwd
Handen ooit gezegend doch nu van levenslust ontnomen
Maar, zelfs tot dit laatste punt geen duistere dromen
Schouders waar, reeds menig een, op heeft gebouwd
Haren verbleekt door zware zorgen
Elke rimpel voorzien van een verhaal
Een lichaam slechts wachtend op hemels onthaal
Gemeende gebeden die weelde waarborgen
Een mens, nooit van wilslust ontdaan
Doch, het lichaam belast door lijden
Het is niet aan gebrek aan gedachten te wijden
Dat in ’s levens winter het spoedig is gedaan
In een leven dat slechts heeft getoont, meanders
Is het uw wijsheid dat onze wegen gloorden
Nu leven wij naar uw laatste woorden
‘Het is niet anders’