de maan huilt met me mee
Zit maar een beetje voor mijn raam
Starend naar mijn straatnaam
Maar zit ergens anders met mijn gedachten
Aan t denken hoe ik droomde over jou al die nachten
Tranen voel ik branden in mijn ogen
Ik zit een beetje vooruit gebogen
De tranen vallen op het kleed
Wilde je toen vertellen dat het me zo speet
Maar t was al te laat
Ik wil dat je nu tegenover me staat
Dan kan ik je vertellen wat ik voel
Dan is het makkelijker te begrijpen wat ik bedoel
Tranen stromen over mijn wang
Ik voel me zo alleen ben zo bang
De maan huilt met me mee
Laat haar tranen vallen in de zee
Reacties op dit gedicht
| ria van schaik: | Zondag, december 17, 2006 17:37 |
| Persoonlijk kun je het niet vertelen . maar in gedachten des te meer. Probeer dat maar eens een keer. En tranen horen daar bij . Soms zijn er dingen dat je denk ik doe het verkeert . maar je zelf niet schuldig voelen ,dat is zeker niet verkeert. lieve groet van Ria |
|
| ria van schaik: | Zondag, december 17, 2006 17:35 |
| schaapii : | Zondag, december 17, 2006 16:28 |
| Heel mooi geschreven... Weet een beetje hoe je je moet voelen, zit in een soort gelijke situatie *ik weet niet wat je m wilt vertellen maar ik begrijp wel je verdriet* Sterkte en een knuff,, Maaike |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lesliie_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2006 | ||
| Thema's: | ||