Ik zal het nooit meer vergeten
we stonden aan je bed
je lag heel diep te slapen
want de morfine was in werking gezet
je begon steeds zwaarder te ademen
je kon ieder moment overlijden
ik durfde niet dichtbij je te staan
maar ik wilde wel bij je blijven
uiteindelijk heb ik je hand vastgepakt
de verpleegster zei hele mooie woorden
"je kan gaan Nelly, het is goed"
niet wetende of je het ook echt zou horen
Ik heb ook nog wat tegen je gezegd
"je kan gaan mama, het is goed"
kort daarna stopte je met ademenen
misschien wist je dat het ook wel moest
maar gevochten heb je zeker
tot op het laatste moment
je hebt nooit, echt nooit opgegeven
en dat is waarom je een voorbeeld voor me bent