Mijn kinderen
Mijn kinderen
Als je denkt mijn leven heeft geen enkele zin.
Dan is er steeds een nieuw begin.
Ook ik zie vaak het nut van het leven niet.
Dan is er niets alleen maar verdriet.
Maar dan zijn er ineens die vragende kinderogen.
Vol liefde, ogen die me geen pijn doen,
en me nog nooit hebben bedrogen.
En dan weet ik het ineens weer hoor.
Voor hun daar doe ik het allemaal voor.
Want dan zijn er ineens al mijn plichten en rechten.
Lieve kids voor jullie blijf ik vechten.......
Rian
Reacties op dit gedicht
| remie: | Vrijdag, december 29, 2006 10:12 |
| ik wens je een goed jaar, laat het verleden een wat tot rust komen en probeer te genieten van kleine stukjes geluk....liefs remie | |
| erje: | Dinsdag, december 19, 2006 00:02 |
| Blij je weer eens te lezen en ondanks je verdriet altijd voor je kinderen gaat wens je met de kids dan ook een heel gezellige en fijne kerst, denk aan jezelf liefs erje |
|
| M@rcel: | Maandag, december 18, 2006 22:51 |
| heel mooi geschreven riann Liefs M@rcel |
|
| tulpje: | Maandag, december 18, 2006 21:42 |
| geweldige moeder liefde zie ik hier zeg prachtig liefs en dikke knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2006 | ||
| Thema's: | ||