De onmogelijke liefde
(Dualiteit in streven)
ik hou van je en ik haat je
verlang je en verban je
ik mis je en verafschuw je
want
je raakt me en je kwetst me
je streelt me en je stikt me
je heelt me en vernielt me
je opent en je sluit me…
toch verlang ik naar je
en denk ik aan je
mooie haren, leuke lach
de dingen die ik in je zag
leven eeuwig en ik dank
voor die momenten
die ogenblikken
zullen altijd zalig blijven…
Reacties op dit gedicht
| emil snijer: | Donderdag, december 21, 2006 20:08 |
| dank je oxygénéé... | |
| Oxygénéé: | Donderdag, december 21, 2006 19:36 |
| knap neergezet! | |
Over dit gedicht
| Auteur: emil snijer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2006 | ||
| Thema's: | ||