Kou
Kou...
Ik kan het niet geloven,
de kou heeft mijn liefdes gevoel laten doven.
Een gevoel zo pijnlijk, zo ontzettend erg...
Alsof ik hulpeloos alleen sta op de top van een hoge berg.
Nu sta ik in de kou te beven...
Want er werd mij geen warmte gegeven.
Ik kan het niet geloven,
de kou heeft mijn liefdes gevoel laten doven.
Een gevoel zo pijnlijk, zo ontzettend erg...
Alsof ik hulpeloos alleen sta op de top van een hoge berg.
Nu sta ik in de kou te beven...
Want er werd mij geen warmte gegeven.
Reacties op dit gedicht
| soulsister: | Maandag, december 25, 2006 17:57 |
| Triest,maar ooit komt de liefde je weer tegenmoet,blijven hopen liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dichter91 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2006 | ||
| Thema's: | ||