Jij en je bestaan


De zon werd uitgeblazen
door de sneeuwvlokken;
bevatte de zon geen waarde meer
Enkel de sneeuw speelde de hoofdrol.
In een tafereel van de liefde
kwam een einde aangemeld.
Miljoenen vlokjes
en enkel... Een zon.

De zon komt terug
Eerst moet je hem leren aan te steken.
Niet met wat vuur of een stukje houd.
De liefde in je hart laat de vlokjes smelten.
Van ontroering en blijdschap
komt ook voor jou iets moois.
Een 4 jarig bestaan waar jij hoort voor te leven,
laat het niet misgaan. De wind neemt je
nog niet mee.
Enkel de maan laat je even rusten,
op een vurig tapijt die de zon laat branden...

Noot: Deze bevat als inhoud: Een vriend van me, met een zoontje van vier, wil er een eind aan maken. Hij krijgt z'n zoontje amper te zien. (Hij is dus gescheiden). Nu woont hij al twee jaar alleen. En hij is het alleen zijn beu, meer dan beu. "Ik kap er mee.. " zei hij tegen me... "Ik kap er mee met dit fucking rotleven..." Dit wou ik even met jullie delen... Het leven gaat al als een seconde voorbij, geniet vooral.. En laat je niet klein maken...