Ik heb je noch nooit maar noch nooi
Ik heb je noch nooit maar noch nooit gezien
Doch wellicht denk jij van toch wel misschien
Omdat ik jou nu dit gedichtje schrijf
Als zat ik in jou hart, je ziel je lijf
Was het magnetisme, telepathie
Ik zou het willen vragen maar aan wie
Alleen die boven natuurlijke kracht
Bezit deze wetenschap en die macht
En in het onherroepelijk verbod
Te twijfelen aan die liefde van God
Zag ik jouw beeltenis niet eens staan
Ik moest mijn handen voor mijn ogen slaan
Dit heet ik nu eens zien en toch blind zijn
Want zonder die zon ook geen maneschijn
Zonder dat onzichtbare in mijn geest
Was dit gedicht er niet voor jou geweest
Doch wellicht denk jij van toch wel misschien
Omdat ik jou nu dit gedichtje schrijf
Als zat ik in jou hart, je ziel je lijf
Was het magnetisme, telepathie
Ik zou het willen vragen maar aan wie
Alleen die boven natuurlijke kracht
Bezit deze wetenschap en die macht
En in het onherroepelijk verbod
Te twijfelen aan die liefde van God
Zag ik jouw beeltenis niet eens staan
Ik moest mijn handen voor mijn ogen slaan
Dit heet ik nu eens zien en toch blind zijn
Want zonder die zon ook geen maneschijn
Zonder dat onzichtbare in mijn geest
Was dit gedicht er niet voor jou geweest
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, december 29, 2006 21:22 |
| Dit heb ik graag gelezen. Liefs en fijne avond, sunset |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, december 29, 2006 10:01 |
| Mooi hoor, pure poezie liefs Cobie en heel bijzonder graag gelezen weer. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2006 | ||
| Thema's: | ||