Onzichtbaar
Een krachtige eik.
Vele seizoenen heeft
hij doorstaan.
Soms vaal en dan weer
bont gekleurd.
En rustig wachte hij op
zijn beurt.
Vele leunen tegen hem
aan, en verdwenen weer.
Zelden vroeg hij wat terug.
Eenzaam bleef hij staan.
En blindelings kwamen ze
toch weer bij hem terug.
Ach ze zien niet meer
dan zijn rechte rug.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, december 29, 2006 22:21 |
| Droef verlangend jouw verwoording. Liefs en nog een vredige avoond, sunset |
|
| vivika: | Vrijdag, december 29, 2006 13:59 |
| je schrijft mooi! mijn complimenten :) |
|
| lonely 1: | Vrijdag, december 29, 2006 12:48 |
| beeldend mooi geschreven, liefs, lonely 1 |
|
| Douwe: | Vrijdag, december 29, 2006 11:55 |
| Mooi en beeldend! | |
Over dit gedicht
| Auteur: fluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2006 | ||
| Thema's: | ||