steeds maar weer
Steeds als je me ziet,
Probeer je te vluchten.
Om te zorgen dat ik niet zie dat je moeder je weer eens heeft geslagen.
Andere mensen zitten je alsmaar te plagen,
Omdat je onder de blauwe plekken zit.
Maar ik weet wel beter,
Wat jou moeder doet is niet normaal.
Ze geeft je geld om te zwijgen,
Je hebt mij alles verteld, alleen je wilt niet geholpen worden.
maar zo kan het toch niet doorgaan?
Als jij het aan niemand wilt vertellen, zal ik het moeten doen.
Straks is het te laat,
Ik wil niet dat je moeder je nog veel erger slaat.
Probeer je te vluchten.
Om te zorgen dat ik niet zie dat je moeder je weer eens heeft geslagen.
Andere mensen zitten je alsmaar te plagen,
Omdat je onder de blauwe plekken zit.
Maar ik weet wel beter,
Wat jou moeder doet is niet normaal.
Ze geeft je geld om te zwijgen,
Je hebt mij alles verteld, alleen je wilt niet geholpen worden.
maar zo kan het toch niet doorgaan?
Als jij het aan niemand wilt vertellen, zal ik het moeten doen.
Straks is het te laat,
Ik wil niet dat je moeder je nog veel erger slaat.
Reacties op dit gedicht
| artemis: | Vrijdag, april 18, 2003 19:56 |
| tja meis, dit is erg! leuk dat je voor hem opkomt! hopenlijk is het al na een jaar in orde!?! liefs, anneleen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Flower | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||