Heimwee naar hoop..
Hete, heldere tranen druppen naar beneden
K zou wel willen schreeuwen: Waarom ben ik nou nooit tevreden?!
Wanneer zal ik de rust vinden om mezelf te accepteren?
Kan ik dat negatieve gevoel eindelijk eens de rug toekeren?!
Ik wil niet meer leven in de angst voor morgen
Maar uitzien naar een dag zonder zorgen.
ik wil de kracht vinden om gelukkig te zijn.
Me niet somber voelen en me niet laten leiden door de innerlijke pijn
Maar God wat is het moeilijk en wat doet het zeer
Ik probeer het echt, elke dag weer
Maar nú is dat alles kapot en is mijn kracht vergaan
En het enige wat ik wil is vluchten, heel ver hier vandaan...
Reacties op dit gedicht
| Hanika: | Woensdag, januari 03, 2007 20:22 |
| Niet opgeven! Je komt er wel, het leven is geen doodlopende weg, voor niemand! Liefs, Hanika |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cest-moi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||