dan ineens
dan ineens
dan ineens
voel ik een teken
overvallend
en hou vast
aan stille kracht
dan plots
aarde weg
onder mijn voeten
loop wankel
naar de overkant
dan onverwacht
tranende ogen
gesprongen
verstopt
achter leden
dan tenslotte
weer samen
even kort
vergeten
alle beider leed
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Donderdag, januari 04, 2007 15:37 |
| heel erg mooi! liefs, lonely 1 |
|
| sunset: | Donderdag, januari 04, 2007 08:13 |
| Emotievol edoch verwarrend door hun verscheidenheid. Liefs en fijne dag, sunset |
|
| Sayuri: | Donderdag, januari 04, 2007 07:59 |
| Heel mooi geschreven :) | |
| Windwhisper: | Donderdag, januari 04, 2007 07:44 |
| dat samenzijn is dan heel warm, weer evn het weten dat je niet alleen hoeft te wankelen. Knuffie Cobie |
|
| Peter van Tiel: | Donderdag, januari 04, 2007 00:43 |
| Mooi en verlangend gedicht. Een trustenknuffie van, Peter. |
|
| erje: | Donderdag, januari 04, 2007 00:34 |
| het is altijf fijn dat je bepaalde momenten kunt delen daarom is het zo belangrijk dat je een leven mag en kan delen met een partner liefs erje |
|
| dichterbij: | Donderdag, januari 04, 2007 00:27 |
| gevoelig geschreven lieve groet |
|
| fran92: | Donderdag, januari 04, 2007 00:22 |
| stilmakend droef mooi geschreven liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fortuna |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||