Ik vroeg aan het tweejarig kind
en...hoeveel hou jij van mij?
Het spreidde de armpjes wijd,
"zoveel" is wat ze zei.
Bij die beweging opende zij d'ogen
nog groter dan normaal.
Heerlijk levend wezen, gekneed
door liefde van ons allemaal.
Op haar wolle slofjes rende zij
richting van mijn borst.
Waarna ik haar zo knuffelde
zo hard als ik dorst.
Ik snoof de pas gewassen haren
zag druppeltjes in haar hals.
Haar oortje tegen het mijne
Zo danste ik een korte wals.
De kracht die in mij welde
Dat gelukzalig gevoel
Als iedereen zo rondliep
was er geen tijd voor strijdgewoel.
Deze kleine momenten,
zie ze kosten niets, geen cent.
Beroeren het hart zo fel,
van de zogeheten stroeve vent.