alleen
daar sta je dan....
alles alleen oplossen....
niemadn die je troost,
niemand die naar je om kijkt
daat sta je dan..
als zestien jarig meisje..
allees voor alles
samen met je broertje van acht
daar sta je dan....
omdat een chaufeur..
van een vrachtwagen notabene
gewoon door rood reed
daar lagen je ouders dan...
levenloos.....
niemadn die nog wat kon doen
levenloos........
verder leven zonder ouders
ales zestien jarige valt niet mee,
zonder die twee
alles alleen oplossen....
niemadn die je troost,
niemand die naar je om kijkt
daat sta je dan..
als zestien jarig meisje..
allees voor alles
samen met je broertje van acht
daar sta je dan....
omdat een chaufeur..
van een vrachtwagen notabene
gewoon door rood reed
daar lagen je ouders dan...
levenloos.....
niemadn die nog wat kon doen
levenloos........
verder leven zonder ouders
ales zestien jarige valt niet mee,
zonder die twee
Reacties op dit gedicht
| jose: | Maandag, januari 21, 2002 14:19 |
| ik hbe dit gedicht geschreven over mijn vriendin, gelukkig kon ik er zijn toen zij het moeilijk had....maar het gaat al stukken beter met haar..... bedankt voor jullie medeleven |
|
| waterval: | Maandag, januari 21, 2002 14:13 |
| soms is het leven een tikkeltje te zwaar... veel kracht en veel moed voor jullie toegewenst... |
|
| Ton Rijkers: | Maandag, januari 21, 2002 14:04 |
| Hallo Jose, Diep en diep tragisch...... Sterkte en groetjes, Ton Rijkers |
|
| chiara32: | Maandag, januari 21, 2002 11:52 |
| Sterkte!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: jose van houtum | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||