Liefde, als door de winter ontnomen
De sneeuw valt, geluidloos
Bij het ontwaken van de vroege ochtendzon
Om vervolgens weg te smelten.
Net als de fonkeling in jouw ogen.
Kaarsen worden uitgewaaid
Door een zucht – van noodlottigheid
Stilte overvalt ons nadat de klanken zijn neergekogeld
Door jouw ijzige blik.
Gebroken hart, vergane liefde.
Het was te kwetsbaar,
Net als het fragiele laagje ijs
Na een eerste winternacht.
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Vrijdag, januari 05, 2007 07:28 |
| Heel veel sterkte hoor en liefs Cobie je hebt nu vadertje tijd nodig, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tiffany196 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||