Dood zonder liefde
Het weent mijn witte veder
die door mijn hand gevoerd
met zwarte donkere tranen
heel zacht het blad beroerd
Zij kronkelt en maakt strepen
in drang die haar nooit stopt
zij schrijft met droeve tranen
en nog schiet zij te kort
’t Verlangen laat zij wandelen
over het maagdelijke blad
en door het pijnlijk hunkeren
schrijft zij enkel nog nat
Totdat men zin na zin
de woorden ooit zal lezen
dat zonder liefdesleven
de mens nooit was gewezen.
**********
sunset 05-01-2007
**********
| Claire Q: | Vrijdag, januari 05, 2007 22:04 |
| Heerlijke poezie!! Liefs & knufke |
|
| fortuna: | Vrijdag, januari 05, 2007 21:35 |
| een en al voelbare beroering. Liefs |
|
| Klaes: | Vrijdag, januari 05, 2007 18:54 |
| intens rakend leafs.klaes |
|
| lonely 1: | Vrijdag, januari 05, 2007 15:59 |
| prachtig, ondanks het voelbare verdriet, liefs, lonely 1 |
|
| spiegeltjuh: | Vrijdag, januari 05, 2007 13:02 |
| mooi geschreven dit gedicht,liefs anja | |
| lachebekje1988: | Vrijdag, januari 05, 2007 12:28 |
| voelbaar zonder woorden | |
| Windwhisper: | Vrijdag, januari 05, 2007 11:33 |
| wohhhhh dit is weer een ware pracht, liefs Cobie. Met een traan gelezen. |
|
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||