Nog één schreeuw
Nog één schreeuw
Lege blikken
’t hiernamaals te schouwen
stomme lippen
tot zwijgen gedoemd
dove oren
het woord niet te horen
dode ziel
voor eeuwig verdoemd
Slaaploze nachten
sinds eeuwige tijden
droomloos herkent
dat het leven voorbij
kijkende ogen
horende oren
en uit een mond
nog één schreeuw
die van mij.
**********
sunset 05-01-2007
**********
Reacties op dit gedicht
| Fata Morgana: | Vrijdag, januari 05, 2007 23:48 |
| Begrijp de schreeuw, ik kus hem stil, Fata. | |
| micina: | Vrijdag, januari 05, 2007 19:58 |
| stilmakend schreeuwend ... tegenstrijdig maar jij kan het weer | |
| fortuna: | Vrijdag, januari 05, 2007 19:54 |
| Stille pijnlijke schreeuw. Droefmooie woorden om bij stil te staan. Liefs |
|
| Klaes: | Vrijdag, januari 05, 2007 18:53 |
| de schreeuw klinkt hard.. veel sterkte leafs/klaes |
|
| dichterbij: | Vrijdag, januari 05, 2007 17:25 |
| hier spreek pijn en verdriet uit maar prachtig verwoord warme groet |
|
| erje: | Vrijdag, januari 05, 2007 16:48 |
| erg droevig gedicht maar slapeloze nachten zijn bij mij geen uitzondering geroeten erje |
|
| vivika: | Vrijdag, januari 05, 2007 16:46 |
| diepdroef troostknuffel |
|
| Peter van Tiel: | Vrijdag, januari 05, 2007 16:13 |
| Helaas vandaag weinig tijd daarom geef ik, tot mijn spijt geen aparte reacties aan iedereen nu dus even in het algemeen hopelijk morgen beter nog en fijne dag gewenst door, Peter. |
|
| Roland Hainje: | Vrijdag, januari 05, 2007 15:58 |
| een voelbare schreeuw, Sunset! voelbaar! groetjes, Ro |
|
| lonely 1: | Vrijdag, januari 05, 2007 15:55 |
| zo pijnlijk droef; maar ook pijn kan prachtig beschreven worden zoals door jou nu, liefs en een troostende knuffel, lonely 1 |
|
| dishesqueen: | Vrijdag, januari 05, 2007 15:44 |
| prachtige witte woorden in de zwarte duisternis...woorden die gehoord worden!!! Hou je taai!Knuffel,Erica | |
| LeNa_44: | Vrijdag, januari 05, 2007 13:32 |
| wauw, echt prachtig,en zo herkenbaar..je hoeft je niet altijd sterk te houden hoor, eens schreeuwen helpt wel.. sterkte en liefs! Lena |
|
| Jannie Hoogendam: | Vrijdag, januari 05, 2007 12:51 |
| Je hoeft je niet altijd groot te houden...voor mij mag je schreeuwen...soms helpt het knuffelkus Jannie |
|
| flores: | Vrijdag, januari 05, 2007 12:40 |
| Waar jij schreeuwt slik ik hier iets weg... Het verdriet/ de wanhoop... Met mijn liefs |
|
| lachebekje1988: | Vrijdag, januari 05, 2007 12:24 |
| ah gossie kom maar bij mij | |
| Windwhisper: | Vrijdag, januari 05, 2007 12:15 |
| Lieve Ingo, ik lees en voel verdriet, en pijn, sla maar alle twee mijn armen om je heen in een troostknuffel, En je weet me te vinden toch? Liefs Cobie |
|
| switi lobi: | Vrijdag, januari 05, 2007 12:01 |
| Diepe voelbare pijn...en daarnaast nog veel meer. Warme omarmende genegenheidsknuff en een dikke kus... Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||