Ik heb de hoop maar opgegeven
Het mailen met jou ooit nog te beleven
Je vond er al nooit wat aan
Maar waarom zag ik jouw advertentie dan staan?
Ook ik kon je blijkbaar niet overtuigen
En heb nu niets om voor te juichen
Je vond het moeilijk om jezelf bloot te geven
En dat is ook niet het simpelste in het leven
Al was het nog zo anoniem
Het smoort nu in de kiem
Thuis ga je liever andere dingen doen
En daar wrikt nu juist de schoen
De hoeveelheid zat je eerst in de weg
En dat was even pech
Maar zelfs nu laat je niets van je horen
Al zat ik nog zo veilig tussen het koren
Je had eerst wel behoefte gevoeld te reageren
Maar blijkbaar kan niets jou nog bekeren
Helaas zal ik nooit weten hoe het was gegaan
Maar ik heb in ieder geval mijn best gedaan
Reacties op dit gedicht
:
Dinsdag, december 12, 2000 15:45
tja...ook diepe vriendschap kan sporen achter laten ....