Verdwaald

Verdwaalt, heel diep
Ver in mijn
* gedachte * Totaal overstuur en in de war Mist de tederheid, het
* zachte * Al de regendruppels blijken mijn eigen verdriet Alle wegen lijken uit te komen op een dood spoor Het zijn de tranen van mijn hart, maar niemand die het ziet En het regent maar door en door Zo vrij in de wolken Maar nu helemaal bevroren en vast Zoveel druk op mijn hart Verdriet dat het bijna barst Weer had ik liefde in de wereld gegeven én nu echt alles Het was gegeven aan háár Door al het innerlijke verdriet voel ik mijn hart bibberen en beven Gebeurde situaties, maar alle zo naar * *
* * * Toen je naar mij lachte Lachend maar zonder betekenis Ben ík het nu in de donkerste hoek van de eenzaamheid Denkend aan iets wat had moeten gebeuren Om mijn leven te voltooien
* * *
*
*

Geschreven door

Manjula

Reacties op dit gedicht

Manjula vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

switi lobi:	Vrijdag, januari 05, 2007 22:47
Voelbare teleurstelling...wat jammer toch voor je... Liefsliefs, goed weekend. switi lobi

Roo$je:	Vrijdag, januari 05, 2007 22:18
Liefde, kan zoveel brengen, verdriet, pijn, maar ook geluk en warmte om je heen. Jouw weg, de persoon die jouw liefde zal geven kom je ook wel nog tegen, alleen heb geduld, jouw tijd komt ook nog! Liefs, Kusskuss

Over dit gedicht

Auteur: Manjula
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 05 januari 2007
Thema's: [Leven] [Verdriet] [Teleurstelling]