Stilte
Thuis komen.
Zes aardappels op het vuur.
Vermengt met het zout van
een traan, die niemand ziet.
Een bord op een tafel van vier.
Tranen van stil verdriet.
Mijn gedachten gaan terug in
de tijd.
Tafel gedekt voor vier.
Drie kids komen uit school voor
een middagmaal.
Keuvelend ondertussen wat ze
die morgen op school hebben
gedaan.
Langzaam in de loop der jaren
zijn die momenten verdwenen.
Ze hebben nu hun eigen leven.
Trots en voldaan kijk ik er op
terug.
Jullie waren toen mijn invulling
van elke dag.
Eigenlijk toen al, tranen
verborgen achter elke lach.
Een bord op een tafel van vier.
Nu een stille herkenning van de
eenzame pijn van elke dag alleen
thuis te komen en te zijn.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, januari 06, 2007 12:37 |
| Integer en toch zo verlangend verwoord en overgebracht. Liefs en knuf, sunset |
|
| dichterbij: | Zaterdag, januari 06, 2007 11:10 |
| deze stilte prachtig verwoord en heel herkenbaar warme groet |
|
| red one: | Zaterdag, januari 06, 2007 10:04 |
| wonderlijk mooi verwoord.. wens je veel sterkte liefs redje |
|
| lommert: | Zaterdag, januari 06, 2007 09:13 |
| Trots en voldaan erop terukijken...dat is er ook...en zeker niet onbelangrijk;) liefs willem |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, januari 06, 2007 08:25 |
| even slikken ook hier was ooit een tafel van vier...soms van vijf....maar dat was niet erg lang. Ontroerd en geraakt door jouw gedicht. Liefs en een extra knuffie Cootje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||