Slopende pijn
Mijn tranen drogen langzaam op
Glimlachend begroet ik de ochtendzon
Het geeft allemaal niks
Ik weet ook dat jij niet anders kon
Vriendschappelijke liefde
Mooi, sterk en zo bijzonder
Maar als wij zo doorgaan
Gaat onze vriendschap ten onder
Hoe moeilijk ik het ook vind
Ik denk dat afstand inderdaad het beste is
Ik ben bang je kwijt te raken
Er later achterkomen dat ik me nu vergis
Het komt allemaal wel goed
Althans dat is wat ik heel erg hoop
Slopende pijn is wat ik voel
Nu ik langzaam bij je weg loop
Niemand kan me helpen
Ik moet dit echt alleen doen
In één ding had je gelijk:
Het wordt nooit meer zoals toen
Reacties op dit gedicht
| beesje: | Woensdag, januari 23, 2002 00:46 |
| Ik ben bang dat het bij mij hetzelfde gaat lopen ..... ik wil afstand nemen maar het gaat zo moeilijk | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marloes | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||