stilte..
De wind is gaan liggen
en de stilte
is de enige
die nu nog spreekt
Verscheurd
zijn de woorden
de je sprak
Van troost en kracht
Bang
dat ik het zal vergeten
zoek ik de herinnering
waarin ik wil verdwijnen
Zodat de eenzaamheid
Word verstoord
Door de gedachten
dat het anders geweest is
Reacties op dit gedicht
| Ebelientje: | Vrijdag, maart 09, 2007 10:59 |
| Heel erg mooi je hebt een bijzondere manier van dichten.. | |
| hiljaa: | Donderdag, januari 11, 2007 14:50 |
| in stilte gelezen! knufleifs--hiljaa-- |
|
| worthlessje: | Dinsdag, januari 09, 2007 21:16 |
| superbe;) = schitterend.. sown gevoel heb ik wel eens.. dat de eenzaamheid weg MOET.. van meself.. liefs worthlessje |
|
| kikkerXkurt: | Dinsdag, januari 09, 2007 19:58 |
| het is mooi, heel mooi, de eenzaamheid verdwijnt echt met de herrinneringen... | |
Over dit gedicht
| Auteur: cest-moi | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||