Treurend om een Nieuwjaars brief
Treurend om een nieuwjaars brief
Nu na dertig jaar huwelijk
Was ik plots ontsteld wablief
Zo wit en stil als een lijk
Als een emmer koud water
kwam het over mij heen
Net als had ik een kater
Of een hart zo koud als steen
Toen mijn kind zijn stem verhief
Eerst vreugdevol hoffelijk
Tot op eens die koude grief
In één zin zo gruwelijk
Vaarwel mijn gezin tot later
Maar wij gingen nooit uiteen
Dus wat een grote flater
Voor dit nieuwe schoolsysteem
Nu na dertig jaar huwelijk
Was ik plots ontsteld wablief
Zo wit en stil als een lijk
Als een emmer koud water
kwam het over mij heen
Net als had ik een kater
Of een hart zo koud als steen
Toen mijn kind zijn stem verhief
Eerst vreugdevol hoffelijk
Tot op eens die koude grief
In één zin zo gruwelijk
Vaarwel mijn gezin tot later
Maar wij gingen nooit uiteen
Dus wat een grote flater
Voor dit nieuwe schoolsysteem
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, januari 10, 2007 17:58 |
| Hm ... Soms horen en of lezen we wat er niet zo gezegd of geschreven staat. Ben ik bijna zeker van. Liefs en nog een fijne avond verder, sunset |
|
| dichterbij: | Woensdag, januari 10, 2007 09:25 |
| dit is hard en een niet zo goed begin voor 2007. sterkte en ik hoop dat je gauw een plaats kunt geven lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||