Even stiekum
Van binnen naar buiten.
Als je de gedichten van een
ander lees.
Is het net, als met zijn huis.
Waar je even naar binnen
kijkt.
Je ziet van buiten door het
raam een glim van de dingen
die binnen staan.
Zo lees je ook zijn gedichten.
Een glim tussen dromen en
gedachtens in.
Het blijft voor de rest verborgen.
Het is immers niet meer dan een
vluchtige blik van buiten af.
Maar kom je binnen en vertoef
je er een poos.
Dan wordt je deelgenoot van
zijn diepere gedachten.
Misschien voel je er thuis.
Want ook op zijn tafel geurt
een roos.
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Vrijdag, januari 12, 2007 15:01 |
| Wohhh lieve Rinus, dit is mooi.... Knuffie Cobie |
|
| Esther V: | Vrijdag, januari 12, 2007 14:42 |
| Heel raak en erg mooi! Greetz, Esther |
|
| hiljaa: | Vrijdag, januari 12, 2007 14:30 |
| zo is dat ! mooi verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||