automutilatie
krassen sneden uitzicht op mijn lichaam
diepe wonden in mijn ziel
11 jaar was ik die eerste keer
nu,doe ik t meer en meer
vele keren al gezegd, de laatste keer ik doe het niet weer.
bang voor het verleden
achtervolgt in het heden
spontaan en vrolijk,aan de buitenkant
ik heb me totaal vermand
elke keer als ik het mes in handen heb
die vlammende steek weer voel
weet ik het weer, ik lEEF
even niet die pijn
dat gevoel, zo fijn
ik weet dat ik moet stoppen
maar dat is geen optie.
diepe wonden in mijn ziel
11 jaar was ik die eerste keer
nu,doe ik t meer en meer
vele keren al gezegd, de laatste keer ik doe het niet weer.
bang voor het verleden
achtervolgt in het heden
spontaan en vrolijk,aan de buitenkant
ik heb me totaal vermand
elke keer als ik het mes in handen heb
die vlammende steek weer voel
weet ik het weer, ik lEEF
even niet die pijn
dat gevoel, zo fijn
ik weet dat ik moet stoppen
maar dat is geen optie.
Reacties op dit gedicht
| jacqueline bjornbeer: | Vrijdag, januari 12, 2007 23:53 |
| hooi, ik begin nog maar net, dus willen jullie hier misschien tips en negatieve puntjes neerzetten zodat ik deze kan verbeteren in een volgend gedicht alvast bedankt, groetjes jacqueline | |
Over dit gedicht
| Auteur: jacqueline bjornbeer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||