Wachtend op.
In de stilte van de avond.
Nam ik plaats op een
bankje in het park.
Dromend staarde ik stil
voor mij uit.
Ik weet niet over wie of
wat.
Voor mij lag ´n donker
stukje stad,met zijn gevels
en grauwe daken.
Hier en daar een verlichte
raam met een schijnsel van
een lantaarnpaal.
Zo staarde ik voor mij uit
zonder werkelijk iets te zien.
Plotseling zag ik een raam
opengaan.
Een jonge vrouw tuurde
voorover langs de straat.
Ze keek naar de lucht.
Haar schouders en borsten
wiegde zacht bij een diepe
zucht.
Ze streek langs haar haren
en sloot het raam.
Het licht ging uit.
Stil staarde ik weer voor me
uit.
Met de gedachte, twee vreemden
plotseling door toeval verbonden.
Alle twee wachtend op......
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Zaterdag, januari 13, 2007 21:22 |
| mooi beeldend en verlangend. Liefs |
|
| sunset: | Zaterdag, januari 13, 2007 10:02 |
| Tekenend tonend mooi. Liefs, sunset |
|
| lommert: | Zaterdag, januari 13, 2007 09:55 |
| doet me denken aan een gedicht van twee treinen die elkaar voorbij reden en waar ogen elkaar even troffen..dit mooie gedicht heel graag gelezen willem |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, januari 13, 2007 09:05 |
| Wachtend op geluk, laat het niet door je vingers glippen lieve Rinus. Knuffie en een lieve dag wens ik je toe, Cootje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||