ontspiegelt mij
zoek ik je ogen om mezelf te zien
je hand om eigen warmte te voelen
vind ik in jou wat er niet is misschien
regen heeft me weggewassen
ontspiegelt mij in dunne plassen
zonlicht heeft mij anoniem verdampt
wind verslijt gestaag mijn weerstand
erodeert de jaren tot herinnering
verstuift mijn leven door versnippering
ja ademt dagen langs mij heen
je handen voelen in herkennen
slechts de kou van steen
een vaag herinneren aan iemand
die je zocht het zacht en tastend
zoeken naar wat warmte dat niet mocht
wil melker
15/01/2007
kleinmeisje: | Maandag, januari 15, 2007 21:10 |
vindt het knap geschreven,mooie woordspeling.liefs | |
hiljaa: | Maandag, januari 15, 2007 13:43 |
verwerkend neergeschreven! knufleifs--hiljaa-- |
|
~MeLoDy~: | Maandag, januari 15, 2007 13:17 |
integer mooi dit... gr. MeLoDy |
|
lexx: | Maandag, januari 15, 2007 10:51 |
Dwalend .. hoe prachtig verwoord liefs!! |
|
Mandje: | Maandag, januari 15, 2007 10:41 |
schitterend mooi!! liefs, Marianne |
|
sunset: | Maandag, januari 15, 2007 07:07 |
Diep, rakend en toch integer en zacht verwoord. Helemaal zoals jij zelf bent. Liefs en mijn warme vriendschappelijke genegenheid, sunset |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 15 januari 2007 | ||
Thema's: |