Nooit vrienden
wij waren nooit zulke goede
vrienden, de dood en ik, noch
toen ik over de rand van mijn
wereld keek in het lonkende
licht en ik hem uitlachte in zijn
gezicht
noch toen hij aan mijn zijde
stond bij de avondwake, schier
grijnzend en dronken van vooral
zichzelf, liet mij handen schudden
zelfs toen ik naar een uitweg had
gezocht
ik wilde alleen nog maar naar
hoe het was en dat tijd enkel
bestond in verzonnen verhalen
nee, vrienden worden we vast
niet, als ik hem de waarheid heb
gezegd
16-01-2007
erje: | Dinsdag, januari 16, 2007 23:33 |
Begrijpelijk toch kan ik me voorstellen dat iemand die zit te wachten op zijn dood dit als vriend kan zien een soort vriendelijke verlosser wel diepgaand gedicht hoor liefs erje |
|
[zwarte engel]: | Dinsdag, januari 16, 2007 20:26 |
wat.. wat..! ik heb geen idee wat ik zeggen wil en voor zover ik het wel weet, weet ik neit hoe te formuleren bijzonder, apart dat wel |
|
Auteur: Artifex | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 16 januari 2007 | ||
Thema's: |