loslaten
het mooie leven
dat we leefden
is niet meer
een gebroken glimlach
in een interieur
van verpeste sfeer
de tranen
verborgen in ogen
die vluchten voor de waarheid
en je zoekt de stukken
van je hart
maar je bent ze kwijt
herinneringen vervlogen
maar nog steeds
hou je vast aan het verleden
je hebt het
heden
al te lang gemeden
en de rust is verloren
in de wereld van chaos
de realiteit
zinloze woorden
zogenaamd berouwvol
doch zonder spijt
en samen
voelt eenzamer
dan alleen
dat we leefden
is niet meer
een gebroken glimlach
in een interieur
van verpeste sfeer
de tranen
verborgen in ogen
die vluchten voor de waarheid
en je zoekt de stukken
van je hart
maar je bent ze kwijt
herinneringen vervlogen
maar nog steeds
hou je vast aan het verleden
je hebt het
heden
al te lang gemeden
en de rust is verloren
in de wereld van chaos
de realiteit
zinloze woorden
zogenaamd berouwvol
doch zonder spijt
en samen
voelt eenzamer
dan alleen
Reacties op dit gedicht
| F.: | Zondag, januari 21, 2007 12:01 |
| Echt heel mooi verwoord! Knuf, Femke |
|
| kapeloeteke: | Zondag, januari 21, 2007 11:19 |
| Heel knap neergezet! Knuffels xxx |
|
| kleinmeisje: | Zondag, januari 21, 2007 02:36 |
| echt goed verwoord,soms kan je je heel alleen en eenzaam voelen,ook alben je meer zijn 2en of meer personen.liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: *_Koalie_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||